ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

1. Μόλυνση της Ατμόσφαιρας

2. Παγκοσμιοποίηση

3. Φεμινισμός

4. Κυβερνοεθισμός η Νέα Ασθένεια

5.Ρατσισμός

Η μόλυνση και η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας. Η μόλυνση άρχισε να επεκτείνετε όταν τα εργοστάσια άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και έτσι ο έλεγχος άρχισε να φεύγει από τα χέρια του ανθρώπου.

Όταν λέμε μόλυνση του ατμοσφαιρικού αέρα εννοούμε την αλλοίωση της ατμόσφαιρας η οποία οφείλεται στην παρουσία ξένων ουσιών που προέρχονται κυρίως από διάφορες ενέργειες του ανθρώπου. Στις μέρες μας δεν υπάρχει περιοχή στον κόσμο που να μην έχει μολυνθεί. Οι κυριότερες πηγές μόλυνσης είναι τα εργοστάσια και τα οχήματα. Τα εργοστάσια μολύνουν με τα τοξικά προϊόντα τους, που σχηματίζουν νέφος πάνω από τις πυκνοκατοικημένες περιοχές.

Η μόλυνση δεν παρουσιάζετε μόνο στην ατμόσφαιρα αλλά και στη γη η οποία έχει μολυνθεί από τα απόβλητα βιομηχανιών και από χημικά λιπάσματα. Η μόλυνση μεταδίδεται στους καρπούς και μετά στον άνθρωπο. Επίσης παρουσιάζεται και στο νερό το οποίο μολύνεται από πετρέλαια που χύνονται από πλοία. Η θάλασσα που είναι χρήσιμη για τη ζωή των ανθρώπων μολύνεται καθημερινά από τα απόβλητα που πετάνε τα εργοστάσια στις ακτές και μέσα στο νερό. Πολύς λόγος γίνεται για τη μολυσμένη λεκάνη της Μεσογείου που οι ακτές τις ρυπαίνονται από τη πίσσα και το πετρέλαιο ενώ ο βυθός της έχει μεταμορφωθεί σε βούρκο. Οι ακτές έχουν γίνει μαύρες από την πίσσα και οι παραλίες δεν είναι υγιείς χώροι για ανάπαυση, συχνά γεμίζουν από νεκρά ψάρια που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν μέσα στο μολυσμένο νερό. 

Πρέπει να φροντίσουμε να γίνει πιο άνετη η παραμονή μας σε αυτό τον πλανήτη. Ας μην ξαναγεννηθούν παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα, ακρωτηριασμένα και τυφλά, ας μην πεθάνουν και άλλοι άνθρωποι από τον δηλητηριασμένο αέρα. Ας φροντίσουμε, ακόμα και τώρα, να προστατέψουμε το περιβάλλον από τον ίδιο τον άνθρωπο.....

Προτού διερευνήσουμε πώς συνδέεται η παγκόσμια ανάπτυξη με φτώχεια και την περιβαλλοντική υποβάθμιση, πρέπει να πούμε λίγα λόγια για την έννοια της παγκοσμιοποίησης. Όπως έχουν επισημάνει πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες, η παγκοσμιοποίηση δεν είναι νέο φαινόμενο.

Η πρώτη παγκόσμια οικονομία εμφανίστηκε ήδη από τον 16ο αιώνα, ως ένα σύστημα κρατών που εμπλέκονταν σε οικονομικές ανταλλαγές και ανταγωνισμό, χωρίς κανένα από αυτά να είναι ικανό να κυριαρχήσει σε βαθμό που να καταστρέψει τους μηχανισμούς της αγοράς.

Έκτοτε, φυσικά, η παγκόσμια οικονομία έχει υποστεί βαθιές μεταβολές, με σημαντικότερη την εμφάνιση του εθνικισμού και των κρατών.

Αν τώρα εξετάσει κανείς την απόδοση του σημερινού παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, είναι αναμφισβήτητο ότι αυτό έχει δημιουργήσει πρωτοφανή πλούτο. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο πλούτος αυτός έχει κατανεμηθεί πολύ άνισα.

Ολόκληρος ο πλανήτης έχει γίνει ένας ενιαίος χώρος. Ό, τι κάνει κάθε άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει τη ζωή και το μέλλον των άλλων ανθρώπων στον υπόλοιπο πλανήτη.

Η δημιουργία της Ευρωπαϊκής κοινότητας ξεκίνησε για να σταματήσουν οι πόλεμοι διά της οικονομικής συνεργασίας, αλλά, τα τελευταία χρόνια, προχωρεί με την οικονομική και νομισματική ενοποίηση, για να μπορέσουν οι χώρες-μέλη με το ενιαίο νόμισμα και τη μεγιστοποίηση των οικονομικών χώρων να επιβιώσουν σε συνθήκες συχνά ανελέητου διεθνούς ανταγωνισμού.

Σήμερα τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας έχουν κυρίως η Βόρεια Αμερική, η Ιαπωνία και Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Τράπεζας, μετά 20 έτη νέες οικονομικές δυνάμεις θα αμφισβητήσουν αυτή την οικονομική κυριαρχία. Πρόκειται για τις πυκνότερες σε πληθυσμό χώρες του κόσμου, που με τους αναπτυξιακούς ρυθμούς τους καλπάζουν προς εντυπωσιακές οικονομικές κατακτήσεις. 

3. Φεμινισμός

Κοινωνική θεωρία, που πιστεύει ότι η γυναίκα πρέπει να είναι ίση σε όλα με τον άνδρα στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή.

Η θέση της γυναίκας στην ιστορία ήταν η εξής:

Μητριαρχία: Υποθετικό κοινωνικό σύστημα στο οποίο η οικογενειακή και πολιτική εξουσία ασκείται από γυναίκες. Κυριαρχικός είναι ο ρόλος της γυναίκας στα οικογενειακά και πολιτικά θέματα. Οι ιστορικοί δέχονται πως οι πρώτες κοινωνίες είχαν μητριαρχική μορφή, το διάστημα όμως χρονικά ήταν ελάχιστο. Σε ορισμένες κοινωνίες στους αρχαίους πολιτισμούς υπήρξαν περιπτώσεις, που η γυναίκα κατείχε σημαντική ανεξαρτησία και υψηλή δημόσια θέση                 ( Βαβυλώνα, Αίγυπτος).

Πατριαρχία: Επακολούθησε μια μεγάλη περίοδος κατά την οποία υπήρχε απόλυτη κυριαρχία του άντρα. Στην πατριαρχική κοινωνία ο ρόλος της γυναίκας ήταν υποβαθμισμένος, θεωρούνταν κατώτερη και ότι ανήκε στην εξουσία του άνδρα. Η θέση της γυναίκας ήταν μειονεκτική σε σχέση με τον άνδρα και βρισκόταν σε απόλυτη εξάρτηση από αυτόν. Κοινωνικά υποδεέστερη, που εξυπηρετούσε βιολογικές ανάγκες, ήταν προορισμένη δηλαδή μόνο για την αναπαραγωγή του είδους. Η κατάσταση αυτή επικρατούσε στην αρχαιότητα και σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα μέχρι τα τέλη του 18 αι. 

Στην αρχαία Αθήνα, η θέση της γυναίκας ήταν πολύ κατώτερη από αυτή του άνδρα και δεν απολάμβανε κοινωνικά δικαιώματα, στερούταν πολιτική και αστική ελευθερία αλλά και εκπαίδευση. Αντίθετα οι γυναίκες της Σπάρτης ήταν ίσες σχεδόν με τους άνδρες και συναναστρέφονταν ελεύθερα μαζί τους στο δημόσιο βίο και στους αθλητικούς αγώνες, που περιλάμβαναν και το αγώνισμα μεικτής πάλης ανδρών και γυναικών. Εϊχαν κι αυτές γνώμη στα πολιτικά και δημόσια δρώμενα.

Στη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή εποχή η κατάσταση δεν άλλαξε και η γυναίκα θεωρούνταν μειοδοτικός τύπος ανθρώπου "αναγκαίο κακόν", κατά το Χρυσόστομο.

Το Μεσαίωνα η γυναίκα ήταν υποβαθμισμένη. Τα αίτια οφείλονται σε διάφορες θρησκευτικές και κοινωνικές προλήψεις, που έφθαναν μέχρι τη διανοητική υπόσταση της γυναίκας.

Ο Χριστιανισμός προσπάθησε να βελτιώσει τη θέση της γυναίκας και να την εξισώσει με τον άνδρα. Ο Χριστιανισμός ανύψωσε τη γυναίκα κοινωνικά με το "δεν υπάρχει δούλος ή ελεύθερος, γυναίκα ή άνδρας και ενώπιον του Χριστού είναι όλοι ίσοι". Οι διακηρύξεις όμως του Χριστιανισμού περί ισότητας βελτιώνουν ελάχιστα τη θέση της γυναίκας. Για πολλούς αιώνες μετά τη θέση της γυναίκας εξακολούθησε να είναι κατώτερη και χωρίς δικαιώματα.

Η Γαλλική επανάσταση παρά τις διακηρύξεις και τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καταδίκασε τις διεκδικήσεις των γυναικών και καταδίωξε τους οπαδούς του Φεμινισμού.

Το σύνταγμα το 1975 κατοχυρώνει την ισότητα ανδρών και γυναικών. Το άρθρο 4/2 περιλαμβάνει τη θεμελιώδη διάταξη ότι "Έλληνες και Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις".

Οι γυναίκες του 20ου αι. πέτυχαν: 

• Να έχουν την ίδια εκπαίδευση. Το δικαίωμα στη μόρφωση και ιδιαίτερα την ανώτατη: Η γυναίκα κατέχει υψηλό ποσοστό στα πανεπιστήμια.

• Να ασχολούνται στα ίδια επαγγέλματα.

• Κατέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.

• Η γυναίκα σήμερα απέκτησε το δικαίωμα να διατηρεί το όνομά της και το πατρικό της επίθετο.

(Πηγή:Λεξικό εννοιών, Φ.Π.Χατζηθωμάς,  Εκδόσεις "Φίλιππος")

Nιώθετε άβολα αν δε συνδεθείτε μια μέρα με το Internet; Έχετε μόνιμο άγχος ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει αυτήν την στιγμή στο Δίκτυο το οποίο μπορεί εσείς να χάσετε; Πιάνετε συχνά τον εαυτό σας αφηρημένο, σκεπτόμενο τα δρώμενα on-line; Aν απαντήσετε "ναι" σε κάποια από αυτές τις ερωτήσεις τότε τα πράγματα μπορεί να είναι σοβαρά! Yπάρχει περίπτωση να ανήκετε σε εκείνο το 22% των κυβερνοναυτών που σύμφωνα με το Harvard Medical Review παρουσιάζουν τα συμπτώματα των κοκαϊνομανών όσον αφορά το Internet.

Είναι η διάκριση και ο διαχωρισμός των  ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα ή την καταγωγή τους. Η λέξη προέρχεται από το ουσιαστικό ράτσα+ -ισμός που σημαίνει ένα σύνολο ανθρώπων ή ζώων  που ανήκουν στην  ίδια φυλή και έχουν τις ίδιες ρίζες καταγωγής.

Εκδηλώσεις ρατσισμού συναντούμε στην αρχαιότητα, όταν π.χ. από φυλετική άποψη οι Έλληνες χώριζαν τους ανθρώπους σε "Έλληνες και βαρβάρους" με την επιγραμματική φράση "πας μή Έλλην βάρβαρος", ώστε αυτό να σημαίνει άνθρωπος-απάνθρωπος, αλλά και στον κοινωνικό τομέα, με το διαχωρισμό "σε ελεύθερους και δούλους".

Και οι Άραβες διακρίνονταν για το ρατσισμό τους με το σύνθημα "θάνατος κατά των απίστων", δικαιολογώντας έτσι και το θρησκευτικό τους φανατισμό, που δήθεν τους τον υπαγόρευε ο Μωάμεθ.

Τα κυριότερα αίτια του ρατσισμού είναι ψυχολογικά, κοινωνικο-οικονομικά, εθνικιστικά και θρησκευτικά.   Οι συνέπειες του ρατσισμού είναι οι εξής:

• Συντελεί στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση των ανθρώπων και των λαών.
• Δημιουργεί άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
• Παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες, που υποστήριξαν όλα τα φωτισμένα πνεύματα της ιστορίας.
• Προσβάλλει την ανθρώπινη προσωπικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα που αν παραβιαστούν περιφρονείται η αξία "άνθρωπος" και εξευτελίζεται η προσωπικότητά του, χάνεται η αξιοπρέπεια και η ελευθερία του ατόμου, επικρατεί δυσπιστία και καχυποψία, μειώνεται το κύρος  του κράτους στο εσωτερικό και το εξωτερικό και γενικά επικρατεί αναρχία, βία και εκμετάλλευση.

Παρόλο που το πρόβλημα του ρατσισμού δεν είναι εύκολο να εκλείψει εντελώς, στις ανεπτυγμένες χώρες έχει μειωθεί κατά μεγάλο ποσοστό. Προϋποθέσεις για την καταπολέμηση του, είναι η ενεργοποίηση των πνευματικών ανθρώπων, ώστε να αγωνιστούν για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, στις χώρες που υπάρχουν, αλλά  κυρίως η υλική και ηθική βοήθεια στα άτομα ή στους λαούς που καταπιέζονται από αυτή.

(Πηγή:Λεξικό εννοιών, Φ.Π.Χατζηθωμάς,  Εκδόσεις "Φίλιππος")