Meaning of the flag

In 1910 the Portuguese monarchy was ousted and a republic established, and it is from this year that the current flag and the prominence on it of the revolutionary red both date. The green, often taken to express hope or the sea, can be traced back to the time of Henry the Navigator (1394-1460), who inspired and sponsored a whole generation of Portuguese maritime explorers. The depiction of the armillary sphere at the centre of the flag likewise links with Henry the Navigator, being an emblem chosen to commemorate the deeds of Henry and his protégés by King Manuel I (1469-1521), whose reign saw further great surge of Portuguese exploration. The main shield remembers the knights that founded and defended Portugal. The five blue shields represent the five Moorish kings defeated by D.Afonso Henriques (1128-1185) in Ourique. The seven castles symbolise the castles conquered to the Moorish by D.Afonso III : Albufeira, Aljezur, Cacela, Castro Marim, Estômbar, Paderne e Sagres

Τι συμβολίζει η σημαία

 Το 1910  ανατράπηκε η μοναρχία και καθιερώθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Πορτογαλία. Από τότε χρονολογείται η σημαία της χώρας με τη σημερινή της μορφή η οποία φέρει το έμβλημα με το επαναστατικό κόκκινο χρώμα. Το πράσινο χρώμα, το οποίο συχνά χρησιμοποιείται για να συμβολίσει την ελπίδα ή τη θάλασσα, χρονολογείται από την εποχή του Ερρίκου του θαλασσοπόρου εξερευνητή  (1394-1460), ο οποίος εμπνεύστηκε και χρηματοδότησε μία ολόκληρη γενιά Πορτογάλων θαλασσοπόρων εξερευνητών. 

Η απεικόνιση της σφαίρας στο κέντρο της σημαίας

συνδέεται με τον Ερρίκο το θαλασσοπόρο εξερευνητή και  επιλέχθηκε ως έμβλημα προς τιμή των έργων του και της προστασίας που του παρείχε ο βασιλιάς Εμμανουήλ ο 1ος (1469-1521), κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οποίου οι πορτογάλοι εξερευνητές είχαν μεγάλη υποστήριξη. Η κυρίως ασπίδα είναι για να θυμίζει τους ιππότες που θεμελίωσαν και υπεράσπισαν την Πορτογαλία. Οι πέντε μπλε ασπίδες αναπαριστούν τους πέντε Μαυριτανούς βασιλιάδες που ηττήθηκαν από τον D.Afonso Henriques (1128-1185) στην Ourique. Τα επτά κάστρα συμβολίζουν τα κάστρα που κυριεύθηκαν από τον D.Afonso III τα οποία ήταν τα παρακάτω: Albufeira, Aljezur, Cacela, Castro Marim, Estômbar, Paderne και Sagres.

National Anthem

IN THE PORTUGUESE WAY

  Heroes of the sea, noble race,

Valiant and immortal nation,

Now is the hour to raise up on high once more

Portugal's splendour.

From out of the mists of memory,

Oh Homeland, we hear the voices

Of your great forefathers

That shall lead you on to victory!

CHORUS

To arms, to arms

On land and sea!

To arms, to arms

To fight for our Homeland!

To march against the enemy guns!

Unfurl the unconquerable flag

In the bright light of your sky!

Cry out all Europe and the whole world

That Portugal has not perished.

Your happy land is kissed

By the Ocean that murmurs with love.

And your conquering arm

Has given new worlds to the world!

CHORUS

Salute the Sun that rises

On a smiling future:

Let the echo of an insult be

The signal for our revival.

The rays of that powerful dawn

Are like a mother's kisses

That protect us and support us

Against the insults of fate.

Approved in 1910

Words by HENRIQUE LOPES DE MENDONÇA (1856-1931)

Music by ALFREDO KEIL (1850-1907)

Εθνικός Ύμνος

 ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Ήρωες της θάλασσας, εκλεκτή φυλή,

Γενναίο και αθάνατο έθνος,

Τώρα είναι η ώρα να εξυψώσεις για μια ακόμη φορά

Το Πορτογαλικό μεγαλείο.

Μέσα από την καταχνιά της μνήμης,

Ω γενέτειρα γη, ακούμε τις φωνές

Των σπουδαίων προγόνων μας

Οι οποίοι θα σε οδηγήσουν στη νίκη!

ΡΕΦΡΑΙΝ

Στα όπλα, στα όπλα

Σε ξηρά και θάλασσα!

Στα όπλα, στα όπλα

Να πολεμήσουμε για την πατρίδα μας!

Να προελάσουμε εναντίον των εχθρικών όπλων!

Ξεδίπλωσε την ανυπότακτη σημαία

Στο αστραφτερό φως του ουρανού σου!

Κραύγασε σε όλη την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο

Ότι η Πορτογαλία δεν έχει αφανιστεί.

Τη χαρούμενη γη σου ασπάζεται

Ο ωκεανός ο οποίος μουρμουρίζει με αγάπη.

Και ο στρατός σου κατακτητής

έχει δώσει νέους κόσμους στον κόσμο! 

ΡΕΦΡΑΙΝ

Χαιρέτησε τον ήλιο που ανυψώνεται

Σε ένα γελαστό μέλλον:

Άφησε την ηχώ μιας προσβολής να γίνει

Το σημάδι της αναγέννησής μας

Οι ακτίνες μιας τέτοιας ισχυρής αυγής

Είναι σαν τα φιλιά της μάνας

Η οποία μας προστατεύει και μας υποστηρίζει

Από τις κακοτοπιές της μοίρας.

Καθιερώθηκε το 1910

Στίχοι:  HENRIQUE LOPES DE MENDONÇA (1856-1931)

Μουσική: ALFREDO KEIL (1850-1907)